Iskrownik jest to urządzenie wytwarzające impulsy wysokiego napięcia jedynie kosztem poboru energii mechanicznej oraz kierujące je w odpowiednich chwilach do świec zapłonowych poszczególnych cylindrów silnika. Ponieważ iskrownik nie wymaga zasilania z obcego źródła prądu, iskrownikowe układy zapłonu stosuje sie jako osprzęt silników gaźnikowych do napędu pojazdów bez akumulatorów, jak np. samochody wyczynowe lub niektóre ciągniki. Ponieważ iskrownik cechuje zwykle o wiele większy stopień niezawodności działania niż spełniające jego zadania podzespoły akumulatorowego układu zapłonu, iskrownikowe układy zapłonu stosuje sie często jako osprzęt silników, od których wymaga sie maksimum niezawodności pracy (np. pojazdy pogotowia, pożarnicze, niektóre wojskowe itp.).
Obecnie najbardziej rozpowszechnione są iskrowniki o wirujących magnesach trwałych i nieruchomych cewkach iskrownikowych. W typowym iskrowniku wyróżnia się zwykle następujące podzespoły składowe: wirnik z magnesem trwałym, nabiegunniki, cewka iskrownikowa o uzwojeniu pierwotnym i wtórnym, przerywacz obwodu pierwotnego, kondensator, rozdzielacz wysokiego napięcia, oraz odśrodkowy regulator wyprzedzenia zapłonu. Ponadto iskrownik często wyposaża się w sprzęgło skokowe, nastawny regulator wyprzedzenia zapłonu (ręczny) lub elektryczne urządzenie do przestawiania wyprzedzenia zapłonu. [podobne: Upadłość transgraniczna, wynajem z oc sprawcy, Dmuchawy bocznokanałowe
]
Wirnik, twornik i uzwojenie pierwotne cewki iskrownikowej stanowią zestaw wytwarzający prąd niskiego napięcia. Przerywacz, cewka iskrownikowa i kondensator tworzą zespół przetwarzania prądu niskiego napięcia na impulsy wysokiego napięcia. Głowica z elektrodą rozdzielczą służą do rozprowadzania impulsów wysokiego napięcia do poszczególnych świec zapłonowych. Obwód magnetyczny iskrownika tworzą: rdzeń cewki, nabiegunnik? orăzŔtrwały magnes osadzony w wirniku, Najczęściej iskrownik ma jeden dwubiegunowy magnes trwały, czyli pełny obrót wirnika.
Impulsy wysokiego napięcia, które powodują wyładowania iskrowe między elektrodami świecy zapkonowej, są doprowadzane od uzwojenia wtórnego przez styk sprężysty (patrz rys. 46-41) oraz izolowaną elektrodę rozdzielczą do poszczególnych gniazd stykowych w głowicy rozdzielczej, a stąd przewodami wysokiego napięcia do środkowych elektrod świec zapłonowych.
